به نقل از «ایسنا»

عکاسی از کودکان فرمول ندارد

تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۳۸۸۸۹

یک عکاس در پاسخ به این پرسش که حد و مرز والدین برای انتشار تصاویر کودکانشان تا کجاست؟ می‌گوید: نمی‌توان درباره این امر نظر قطعی و صرف داد؛ چون پدر و مادر هم به عنوان والد، حق و انتظاراتی دارند ولی باید این را هم در نظر گرفت که یک کودک با وجود اینکه فرزند یک پدر و مادر است، اما او نیز حقوق خاص خود را دارد و ما اجازه نداریم هر عکسی از کودکمان را منتشر کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عکاسی و یا فیلم‌برداری از کودکان با محوریت سوژه‌های اجتماعی، همواره موضوع بحث و نظر بوده و خط قرمزهایی برای آن تعریف شده است.

برخی معتقد هستند که کودکان دارای حق و حقوق خاص خود هستند و نمی‌توان همچون بزرگسالان تصاویر آنها را به راحتی نشر داد؛ حتی اگر والدین کودک نیز رضایت داده باشند و چه بسا که کودک در آینده می‌تواند در صورت نارضایتی از تصویر منتشرشده خود، حق و حقوق خود را پیگیری کند.

از طرفی برخی هم معتقد هستند که دنیای کودکان نیز دارای نکات و معضلات مختص به خود است و پیگیری سوژه‌هایی درباره آنها می‌تواند تا حد زیادی به حل شدن مشکلاتی که گریبانگیر آنهاست کمک کند. به همین جهت اگر هر عکاس بخواهد با فرض اینکه تصویری که به ثبت می‌رساند ممکن است به آن کودک آسیب وارد کند، باید فعالیت در این حوزه را کنار بگذارد.

در همین راستا تصمیم گرفتیم با ابراهیم نوروزی درباره مسیری که یک عکاس باید برای عکاسی از کودکان در پیش بگیرد، گفت وگویی داشته باشیم.

کودکان حق دارند شکایت کنند

ابراهیم نوروزی ـ عکاس ـ در این زمینه به ایسنا می گوید: به عقیده من و براساس آنچه که به آن باور دارم، اگر حتی خانواده یک کودک به عکاسی از او در هر شرایطی رضایت بدهند و عکاس یا فیلمبردار تصویری از آن کودک به ثبت برساند که امکان ناراحتی یا آسیب رسیدن در آینده به او وجود داشته باشد، به لحاظ اخلاقی بهتر است آن تصویر منتشر نشود و در صورت انتشار آن، کودک حق دارد در بزرگسالی شکایت یا گله کند.

او ادامه می‌دهد: البته فرض بگیریم که یک عکاس روی سوژه اعتیاد کار می‌کند و سوژه تصویر او یک نوزاد باشد که چهره و هویت او در آینده قابل تشخیص نباشد، شرایط ثبت تصویر آن کودک راحت‌تر خواهد بود. ولی کودکی که چهره‌ای قابل شناسایی دارد و افراد از هویت او آگاه خواهند شد، حتی اگر والدین راضی به ثبت تصویر کودک در شرایطی که چندان درست نیست باشند، ثبت و انتشار تصویر کودک اخلاقا درست نیست. مگر اینکه عکاس یا فیلمبردار به گونه‌ای تصویر را به ثبت برساند که چهره خیلی دیده و یا قابل شناسایی نباشد که بدین صورت در آینده برای کودک مشکل ساز نشود.

ویدیویی که موجب ترک تحصیل یک کودک شد!

او درباره آسیب‌های احتمالی ثبت و انتشار تصاویر کودکان به ذکر یک نمونه پرداخته و می‌گوید: به خاطر دارم چند سال پیش ویدیویی از شوخی‌های معلم یک دانش آموز شمالی با او منتشر شد که پس از وایرال شدن ویدیو، صحبت‌های آن کودک دستمایه شوخی و خنده افراد مختلف شد. ولی در نهایت فضای ایجاد شده به حدی موجب آسیب دیدن آن کودک شد که ترک تحصیل کرد.

این عکاس ادامه می‌دهد: نمونه‌هایی از این دست این موضوع را برای عکاسان خاطرنشان می‌کند که در عکاسی از کودکان باید کلیه مواردی که می‌تواند بعدا آنها را دچار آسیب کند لحاظ کرده که در این صورت شاید بتوان تا حدی مشکلات احتمالی را کاهش داد. درواقع اگر مراقب باشیم عکسی که به ثبت می‌رسانیم، ممکن است بعدا کودک را دچار آسیب کند، باید ثبت آن را فاکتور بگیریم یا به گونه‌ای آن را به ثبت برسانیم که مشکل ساز نشود.

قواعد عکاسی از کودکان فرمول ندارد

او تأکید می‌کند: قواعدی که درباره عکاسی از کودکان گفته می‌شود مانند ریاضی فرمول ندارد و تابع عقل و منطق نیست، بلکه به مسائلی چون شرایط و اتفاقات در جریان ثبت عکس وابسته است و خود عکاس متوجه خواهد بود که آن تصویر تا چه حد احتمال آسیب رساندن به سوژه را دارد.

در ادامه این مسئله را با او در میان می‌گذاریم که برخی از عکاسان معتقدند که اگر قرار باشد از برخی سوژه‌های مرتبط با کودکان دست بکشند باید این احتمال را نیز در نظر بگیرند که شاید آن سوژه می توانست شرایط را تا حدی تغییر داده و به جریان سازی منجر شود.

این عکاس درباره این امر می‌گوید: برای خود من تشخیص اینکه چه زمانی می‌توان عکس گرفت و چه زمانی نباید، کار سختی است؛ چون ممکن است در موقعیتی قرار بگیرم که بتوانم یک داستان خیلی خوب کار کنم. بالاخره ما عکاس هستیم و تصاویری که به ثبت می‌رسانیم بر اساس واقعیت و مستند است. تصور کنید که عکاس می‌خواهد از یک اتفاق بیرونی عکس بگیرد و این اتفاق بیرونی که روی آن کار می‌کند موجب یک اتفاق خوب برای خیلی دیگر از کودکان می‌شود. پس در این شرایط تصمیم گیری برای ثبت آن پروژه یا گذر از آن، کار دشواری است.  

نوروزی ادامه می‌دهد: موضوعی چون کودک آزاری، همیشه مورد بحث بوده و اگر یک عکاس بخواهد روی وجه قابل تصویربرداری آن (نه آن وجه شنیعش) کار کند، باید این مسئله را در نظر بگیرد که با وجود حضور کودکان در این فضا، این مجموعه به گونه‌ای خواهد بود که جامعه و دولت‌ها آن را خواهند دید و می‌تواند تأثیر خیلی خوبی برای پیدا کردن راه حل مبارزه با این معضلات و اندیشیدن قوانین برخورد با متخلفان داشته باشد و در نهایت موجب کاهش این وقایع شود.

تحولاتی که به واسطه دیده شدن رخ می‌دهند!

او با بیان اینکه برخی از تحولات به واسطه دیده شدن رخ می دهد، می‌گوید: زمانی که یک فیلم ساز یا عکاس روی سوژه‌ای کار می‌کند، مردم آن را می‌بینند، از آن معضل انتقاد می‌کنند و سیستم‌ها و دولت‌ها برایش یک راهکار پیدا می‌کنند. قطعا کار یک روزنامه‌نگار پرداختن به مسائل و اتفاقات ناپسند در جامعه است که بتواند تأثیر بگذارد. ولی زمانی که حرف کودکان در میان باشد خط قرمزهایی به میان می آید که عکاس را دچار سردرگمی می‌کند و نمی‌توان دقیقا گفت که کجا و در چه صورتی می‌توان روی سوژه‌ای کار کرد. ولی به طور کلی حق با انسان‌ها و کودک است. این حق شخصی کودک است که اهمیت دارد و بعضی مواقع چاره‌ای نیست جز گذر از سوژه.

گاهی چاره‌ای جز ورود به حریم کودکان نیست

همچنین این مسئله را با او در میان می‌گذاریم که چگونه می‌شود که یک عکاس از چندین کودک متفاوت در نقاط مختلف دنیا، از فضای بازی آنها در شرایط خوشایند یا ناخوشایند عکس می‌‎گیرد و آنها را به اشتراک می‌گذارد؟ مگر همین مسئله ورود به حریم شخصی کودک نیست؟

می‌گوید: گاهی چاره‌ای نیست و باید وارد حریم شخصی کودک ‌شویم. طبق قوانین، حقوق کودکان در دنیا، یک مسئله خیلی روشن است. ولی کار عکاس چیزی نیست جز اینکه از اتفاقات بیرونی عکس بگیرد و زمانی که کودک یا مسائل کودک یکی از بزرگترین مسائل جوامع دنیا است، باید درباره آن حرف زده شود.

او ادامه می‌دهد: مثلا یک نویسنده درباره کودک و معضلاتش صحبت می‌کند، یک فیلم ساز درباره آن فیلم می‌سازد و یک عکاس هم همینطور است، باید به کودک بپردازد و عمدتا چاره دیگری نیست و نمی توان از این حوزه گذشت. اگر در هر سوژه احتمال معضلاتی که ممکن است با آن تصویر برای کودک ایجاد شود را در نظر گرفت کلا باید کار در حوزه کودک را در عکاسی کنار گذاشت که این هم درست نیست. کار ما عکاسی است و وظیفه داریم توسط ابزار خود که عکس است مسائل مختلف را به نمایش بگذاریم. چون تأثیری که عکس می گذارد یک نوشته ندارد. تأثیر عکس محرک است و افراد را بیشتر درگیر خود کرده و اثر می ‌گذارد. پس نمی‌توان از چنین ابزاری که می‌تواند تا این حد تأثیرگذار و کمک کننده باشد، گذشت.

پدر و مادر تا چه حد اجازه انتشار تصاویر کودک خود را دارند؟

پاسخ می‌دهد: یک سری از عکس‌ها روتین و نرمال است که مشکلی ندارد ولی در مواردی دیگر دیده شده که مثلا تصویر نوزاد بدون هیچ نوع پوششی منتشر شده است. انتشار چنین تصاویری کار درستی نیست؛ چون حقوق آن کودک را زیر پا می‌گذارند و قطعا والدین این حق را ندارند که حق انسانی فرزند خود را زیر پا بگذارند.

برای فرهنگ سازی این ماجرا چه می‌توان کرد؟

این هنرمند پاسخ می‌دهد: باید از همین فضایی که افراد برای انتشار تصاویر نامناسب از فرزندان خود استفاده می‌کنند، برای فرهنگ سازی این ماجرا و حرف زدن درباره اینکه این مسئله بسیار زشت و غلط است، استفاده شود. درواقع از همان فضا باید بر علیه آن فضای نامناسب استفاده کرد. فرهنگ سازی در این زمینه یک کار مردمی است و خود افراد باید آن را به انجام برسانند. هر کسی می تواند به نوبه خود درباره این مسئله صحبت کند تا فرهنگ سازی شود.

ابراهیم نوروزی

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: ابراهیم نوروزی عکاسی از کودکان عکاسی از کودکان انتشار تصاویر ادامه می دهد فرهنگ سازی یک عکاس آن کودک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۳۸۸۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مصونیت از آسیب‌های اجتماعی با ویدئو کتاب‌های مهارتی برای کودکان

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، به تازگی مجموعه ویدئو کتاب‌های بندانگشتی توسط موسسه شمیم و با همکاری انتشارات دال برای کودکان سه تا هشت سال منتشر شده است.

این مجموعه به موضوعاتی از قبیل مهارت گوش‌دادن، مهارت نه‌گفتن، کنترل هیجان، عزت نفس، هوش عاطفی، امیدواری، خوش‌بینی،‌ مدیریت خشم و حس ارزشمندی می‌پردازد. مجموعه «ویدئوکتاب‌های سلامت اجتماعی» مهارت‌هایی را مورد توجه قرار داده است که منجر به تربیت کودکانی با رشد همه‌جانبه شده و از آنها در افتادن به دام آسیب‌های اجتماعی محافظت می‌کند.

بخش جالب و قابل توجه کتاب که در کتاب‌های دیگر نیست این است که مخاطبان می‌توانند با اسکن کیوآرکدی که در صفحۀ شناسنامۀ کتاب آمده است، انیمیشن کتاب‌ها را نیز در تلفن همراه مشاهده کنند.

این مجموعه که در 9 جلد توسط انتشارات دال منتشر شده و در دسترس علاقمندان قرار گرفته است، اهمیت ویژه‌ای در حوزه آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان دارد و به همین جهت گفت‌وگویی کوتاه با میلاد چخماقی مسئول آموزش موسسه شمیم داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

اهمیت آموزش مهارت‌های مختلف اجتماعی به کودکان این رده سنی چیست؟

در رابطه با جایگاه آموزش برای کودکان و نوجوان از این مقدمه باید شروع کنم که در حوزه پیشگیری متاسفانه به خاطر ناکارآمدی روش‌های مختلف در گرایش به بزه در سنین جوانان به بالا و بزرگسالان، عموماً تمرکز به سمت کودک و نوجوان است که دلایل خیلی مختلفی دارد که اینجا جایگاه باز کردن این قضیه نیست ولی مهمترین بحث تأثیر همتایان، تأثیرپذیری از محیط، تأثیر رسانه‌ها و... است.

درباره نوجوانان و قشری که ما به عنوان کودک از آنها نام می‌بریم این امیدواری وجود دارد که تأثیرپذیری از رویکردهای آموزشی و مهارت افزایی بالاتر باشد و آنها را از آسیب‌ها مصون کند و همین باعث شده که ناشران به سمت تولید کتاب‌های مهارتی سوق پیدا کنند و این رویکرد، رویکردی جهانی است و در ایران هم سالها است که در حوزه‌های مختلف من جمله بحث آسیب‌های اجتماعی تمرکز به سمت مهارت افزایی و تا حدی دانش افزایی و آگاهی بخشی برود. البته نکته مهم این است که در این حوزه نوجوانان و کودکان با رعایت محدوده و حریم‌هایی که وجود دارد، باید گام برداشت.

درباره این محدوه و حریم‌ها بیشتر توضیح می‌دهید؟

یعنی خطوط قرمز آموزش به کودک و نوجوان رعایت شود، زود آموزی و پرآموزی نشود و کتاب از خطوط قرمز عبور نکند. به شکل کلی اهمیت جایگاه این کتاب‌ها برای کودکان مشخصاً بحث مهارت‌ها و آگاهی بخشی‌هایی است و ما متمرکز می‌شویم روی حوزه‌هایی که به عنوان اصول پایه یا مهارت‌های پایه زندگی از آنها می‌شود نام برد. اما آن چیزی که در حوزه آسیب‌ها مشخصاً جلوگیری از آسیب اعتیاد مد نظر ناشر و موسسه بود، مهارت‌های به خصوصی مثل کنترل خشم، عزت نفس، امید به آینده و کمک طلبی و توجه به خود و دیگران و بحث دوست یابی یا انتخاب دوست است که اینها به عنوان مهارت پایه و اولیه مطرح می‌شوند و خیلی می‌توانند برای پیشگیری ازآسیب‌هایی در آینده کودک و نوجوان کمک کننده باشند.

در کشورهای دیگه این سبک کتاب‌ها چه جایگاهی داره؟

همان طور که عرض کردم در ادبیات جهانی این حوزه سالهاست که درباره آن کتاب منتشر می‌شود و مشخصاً در کشورهای آمریکای شمالی وعموم کشورهای اروپایی به این رویکردها خیلی توجه کرده‌اند و کشورهایی که با آسیب‌هایی از جمله مباحث آسیب اجتماعی بیشتر سر و کار داشته‌اند، جایگاه و ضرورت این مسئله را بیشتر در نظر گرفته و تولیدات بیشتری داشته‌اند.

کتاب‌های ساده و دوستدار خانواده

نوع چاپ این کتاب‌ها متفاوت است، درباره چرایی این گونه چاپ کتاب‌ها به شکل آکاردئونی هم توضیح می‌دهید؟

در رابطه با فرمت یا حالا اصطلاحاً گونه و فرم کتابی هم که ناشر انتخاب کرده است ملاحظات ما این بود که سبک مینیمال و ساده شده وجذابی باشد که اصطلاحاً دوستدار خانواده است؛ به این معنی که کتاب به خاطر محتوایش نیازمند این هست که در خانواده، پدر و مادر یعنی والدین یا برادر و خواهر بزرگتر در کنار کودک باشند که با هم بخوانند و با هم درگیر کتاب شوند. از طرفی فرمت کتاب جذابیت‌های بصری و فیزیکی دارد که خود کودک را درگیرکند از طرف دیگر بحث هزینه‌هایی که بار می‌شد برای قطع کلاسیک مثل خشتی، گالینگور و حالا سبک‌های مختلف، ناشر رو به این سمت توجه داد تا برای اینکه بتواند کتاب‌ها را کمی بیشتردر بازار و به اصطلاح سبد خرید فرهنگی خانوار قرار بدهد و در این فرمت جدید به عنوان بروشوری و آکاردئونی چاپ کند که با هزینه حداقلی تولید را به دست مخاطب برساند.

ویدئو دار بودن کتاب‌ها چه قدر به آموزش این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند؟

در رابطه با بحث ویدیو کتاب بودن، شاید این ناشر به عنوان اولین ناشر ویدیو کتاب نباشد و از قبل هم ناشرهای دیگری بودند که سعی کردند درکنار کتاب، سی دی کتاب، یا قبل‌ترها نوار کاست کتاب، ویدیو کتاب و... را هم تولید کنند اما الان خیلی کم کتاب در بازاروجود دارد که به قالب کیو آرکد و به شکل آنلاین و برخط، هم تیزر کتاب هم خود محتوای کتاب را به شکل ویدیو آهنگین ساخته باشد و نریشن روی آن داشته باشد. متاسفانه به خاطر وضعیت بد بازار کتاب و تغییر ماهیت مسئله نشر در ایران و البته به شکل کلی در جهان، استفاده از رسانه‌ها یا چند رسانه‌ها را بسیار زیاد شده و مشخصاً تکنولوژی وی آر آر VRR ناشران را به این سمت برده که بتواند ازاین فرصت استفاده کند و از بستر مدیا بیشترین بهره را ببر k د و جذابیت را به نحو بیشتری به مخاطب منتقل کند. مشخصاً مخاطبان کودک و نوجوانی که ما در نظر داریم این محتوا به آنها منتقل شود، شرایط یکسانی از نظر هوشی ندارند و بهره هوشی متفاوتی دارند و از نظر گیرایی یا به اصطلاح روانشناسی سبک‌های یادگیریشان متفاوت است؛ بعضی بصری هستند، بعضی سمعی هستند، بعضی فعال هستند و بعضی در حین رفتارهای پویا می‌توانند یادگیری را داشته باشند و این‌ها باعث شده تا از ظرفیت ویدیو بیشترین بهره را ببریم و در همه این اقشار با همه تفاوت‌هایی که دارند، تاثیرگذار باشیم. مضافاً اینکه اگر کودکان دارای محدودیت‌های فیزیکی و جسمی یا ذهنی را هم لحاظ کنیم، آن‌ها هم می‌توانند به وسیله ویدیو کتاب‌ها و بهره از یکی از ویژگی آنها یعنی حداقل به شنیداری خام یا تصویری خام تا حدی بهره ببرند و در نتیجه این سبک ویدیو کتاب انتخاب خوبی خواهد بود.

این کتاب‌ها چه طور برای ترجمه گزینش شدند؟

در رابطه با بحث گزینش کتاب اولین چیزی که برای ناشر مهم بود وموسسه روی آن تمرکز و توجه ویژه داشت بحث سلامت اجتماعی و مشخصاً آموزش‌ها و دانش افزایی هایی است که به حوزه آسیب‌های اجتماعی و مشخصاً بحث اعتیاد توجه دارند تا بتوانیم به مهارت پایه کودکان ارتباط پیدا کند. نکته بعدی بحث سبک و فرم مینیمال و ساده برای کتاب بوده که اصطلاحاً حداقل متن را داشته باشد تا برای جامعه بیشتری از مخاطبان کودک و نوجوان جذاب باشند اصطلاحاً کتاب‌های تصویری و بدون قصه که حجم متن کمی دارند. این مجموعه کتاب هم جزء این دسته است. نکته بعدی بحث تنوع و جذابیت‌های گرافیکی کار هست که از رنگها و قالب‌های جذابی استفاده کند و البته خیلی سعی شد تا بتواند مخاطب کودک و نوجوان ایرانی را درگیر کند. البته این نکته را هم باید یادآوری کنم که این عناوینی که گردآوری شده به شکل بسته کتاب است. در بازار کتاب قبلاً تعدادی از این‌ موضوعات بود و توسط ناشران مختلفی ترجمه و توزیع شده بود اما گردآوری یک مجموعه کتاب به شکل بسته‌های ویدیو کتاب توسط انتشارات دال وموسسه شمیم برای نخستین بار است.

انتهای پیام/